1‹‹Çocukluğunda sevdim İsraili,
Oğlumu Mısırdan çağırdım.

2Peygamberler İsraili çağırdıkça,
İsrail uzaklaştı onlardan.
Kurban kestiler Baallara,
Buhur yaktılar putlara.

3Efrayime yürümeyi ben öğrettim,
Kollarıma aldım onları.
Ama kendilerine şifa verenin ben olduğumu anlamadılar.

4Onları insancıl iplerle,
Sevgi bağlarıyla kendime çektim;
Boyunduruklarını kaldıran biri gibi oldum,
Eğilip yiyeceklerini verdim.

5‹‹Mısıra dönmeyecekler,
Asur kral olacak başlarına,
Çünkü bana dönmek istemediler.

6Fırıl fırıl kılıç dönecek kentlerinde,
Kapı sürgülerini yok edecek,
Tüketecek onları düzenleri yüzünden.

7Halkım benden uzaklaşmaya kararlı.
Beni, Yüce Olanı çağırsalar bile,
Asla yüceltmeyeceğim onları.

8‹‹Nasıl vazgeçerim senden, ey Efrayim?
Nasıl teslim ederim seni, ey İsrail?
Admaya yaptığımı nasıl sana yaparım?
Seni nasıl Sevoyime çeviririm?
Yüreğim değişti içimde,
Alevlendi acıma duygularım.

9Kızgın öfkemi başınıza yağdırmayacağım,
Efrayimi yeniden yok etmeyeceğim.
Çünkü ben insan değil, Tanrıyım,
Kutsal Olanım aranızda,
Artık öfkeyle üzerinize varmayacağım.

10Aslan gibi kükreyen
RABbin ardınca yürüyecekler;
O kükreyince titreyerek gelecek çocukları batıdan.

11Mısırdan kuşlar gibi,
Asurdan güvercinler gibi
Titreyerek gelecekler.
Evlerine oturtacağım onları››
Diyor RAB.

12Efrayim yalanla,
İsrail halkı hileyle çevremi sardı.
Yahuda'ysa hâlâ dizginsiz,
Tanrı'ya, Kutsal ve Sadık Olan'a karşı.