1Jacobus, Dei et Domini nostri Jesu Christi servus, duodecim tribubus, quæ sunt in dispersione, salutem.

2Omne gaudium existimate fratres mei, cum in tentationes varias incideritis : 3scientes quod probatio fidei vestræ patientiam operatur. 4Patientia autem opus perfectum habet : ut sitis perfecti et integri in nullo deficientes.

5Si quis autem vestrum indiget sapientia, postulet a Deo, qui dat omnibus affluenter, et non improperat : et dabitur ei. 6Postulet autem in fide nihil hæsitans : qui enim hæsitat, similis est fluctui maris, qui a vento movetur et circumfertur : 7non ergo æstimet homo ille quod accipiat aliquid a Domino. 8Vir duplex animo inconstans est in omnibus viis suis.

9Glorietur autem frater humilis in exaltatione sua : 10dives autem in humilitate sua, quoniam sicut flos fœni transibit ; 11exortus est enim sol cum ardore, et arefecit fœnum, et flos ejus decidit, et decor vultus ejus deperiit : ita et dives in itineribus suis marcescet.

12Beatus vir qui suffert tentationem : quoniam cum probatus fuerit, accipiet coronam vitæ, quam repromisit Deus diligentibus se. 13Nemo cum tentatur, dicat quoniam a Deo tentatur : Deus enim intentator malorum est : ipse autem neminem tentat. 14Unusquisque vero tentatur a concupiscentia sua abstractus, et illectus. 15Deinde concupiscentia cum conceperit, parit peccatum : peccatum vero cum consummatum fuerit, generat mortem. 16Nolite itaque errare, fratres mei dilectissimi. 17Omne datum optimum, et omne donum perfectum desursum est, descendens a Patre luminum, apud quem non est transmutatio, nec vicissitudinis obumbratio. 18Voluntarie enim genuit nos verbo veritatis, ut simus initium aliquod creaturæ ejus.

19Scitis, fratres mei dilectissimi. Sit autem omnis homo velox ad audiendum : tardus autem ad loquendum, et tardus ad iram. 20Ira enim viri justitiam Dei non operatur. 21Propter quod abjicientes omnem immunditiam, et abundantiam malitiæ, in mansuetudine suscipite insitum verbum, quod potest salvare animas vestras. 22Estote autem factores verbi, et non auditores tantum : fallentes vosmetipsos. 23Quia si quis auditor est verbi, et non factor, hic comparabitur viro consideranti vultum nativitatis suæ in speculo : 24consideravit enim se, et abiit, et statim oblitus est qualis fuerit. 25Qui autem perspexerit in legem perfectam libertatis, et permanserit in ea, non auditor obliviosus factus, sed factor operis : hic beatus in facto suo erit.

26Si quis autem putat se religiosum esse, non refrenans linguam suam, sed seducens cor suum, hujus vana est religio. 27Religio munda et immaculata apud Deum et Patrem, hæc est : visitare pupillos et viduas in tribulatione eorum, et immaculatum se custodire ab hoc sæculo.