1In finem, in carminibus. Intellectus David, cum venissent Ziphæi, et dixissent ad Saul : Nonne David absconditus est apud nos ? Deus, in nomine tuo salvum me fac, et in virtute tua judica me.

2Deus, exaudi orationem meam ; auribus percipe verba oris mei.

3Quoniam alieni insurrexerunt adversum me, et fortes quæsierunt animam meam, et non proposuerunt Deum ante conspectum suum.

4Ecce enim Deus adjuvat me, et Dominus susceptor est animæ meæ.

5Averte mala inimicis meis ; et in veritate tua disperde illos.

6Voluntarie sacrificabo tibi, et confitebor nomini tuo, Domine, quoniam bonum est.

7Quoniam ex omni tribulatione eripuisti me, et super inimicos meos despexit oculus meus.