1In finem, ne disperdas. David in tituli inscriptionem, cum fugeret a facie Saul in speluncam. Miserere mei, Deus, miserere mei, quoniam in te confidit anima mea. Et in umbra alarum tuarum sperabo, donec transeat iniquitas.

2Clamabo ad Deum altissimum, Deum qui benefecit mihi.

3Misit de cælo, et liberavit me ; dedit in opprobrium conculcantes me. Misit Deus misericordiam suam et veritatem suam,

4et eripuit animam meam de medio catulorum leonum ; dormivi conturbatus. Filii hominum dentes eorum arma et sagittæ, et lingua eorum gladius acutus.

5Exaltare super cælos, Deus, et in omnem terram gloria tua.

6Laqueum paraverunt pedibus meis, et incurvaverunt animam meam. Foderunt ante faciem meam foveam, et inciderunt in eam.

7Paratum cor meum, Deus, paratum cor meum ; cantabo, et psalmum dicam.

8Exsurge, gloria mea ; exsurge, psalterium et cithara ; exsurgam diluculo.

9Confitebor tibi in populis, Domine, et psalmum dicam tibi in gentibus ;

10quoniam magnificata est usque ad cælos misericordia tua, et usque ad nubes veritas tua.

11Exaltare super cælos, Deus, et super omnem terram gloria tua.