1In finem, pro Idithun. Psalmus Asaph. Voce mea ad Dominum clamavi ; voce mea ad Deum, et intendit mihi.

2In die tribulationis meæ Deum exquisivi ; manibus meis nocte contra eum, et non sum deceptus. Renuit consolari anima mea ;

3memor fui Dei, et delectatus sum ; et exercitatus sum, et defecit spiritus meus.

4Anticipaverunt vigilias oculi mei ; turbatus sum, et non sum locutus.

5Cogitavi dies antiquos, et annos æternos in mente habui.

6Et meditatus sum nocte cum corde meo, et exercitabar, et scopebam spiritum meum.

7Numquid in æternum projiciet Deus ? aut non apponet ut complacitior sit adhuc ?

8aut in finem misericordiam suam abscindet, a generatione in generationem ?

9aut obliviscetur misereri Deus ? aut continebit in ira sua misericordias suas ?

10Et dixi : Nunc cœpi ; hæc mutatio dexteræ Excelsi.

11Memor fui operum Domini, quia memor ero ab initio mirabilium tuorum ;

12et meditabor in omnibus operibus tuis, et in adinventionibus tuis exercebor.

13Deus, in sancto via tua : quis Deus magnus sicut Deus noster ?

14Tu es Deus qui facis mirabilia : notam fecisti in populis virtutem tuam.

15Redemisti in brachio tuo populum tuum, filios Jacob et Joseph.

16Viderunt te aquæ, Deus ; viderunt te aquæ, et timuerunt ; et turbatæ sunt abyssi.

17Multitudo sonitus aquarum ; vocem dederunt nubes. Etenim sagittæ tuæ transeunt ;

18vox tonitrui tui in rota. Illuxerunt coruscationes tuæ orbi terræ ; commota est, et contremuit terra.

19In mari via tua, et semitæ tuæ in aquis multis, et vestigia tua non cognoscentur.

20Deduxisti sicut oves populum tuum, in manu Moysi et Aaron.