2Më puth me të puthurat e gojës së vet! Sepse dashuria jote është më e mirë se vera.

3Nga aroma e vajrave të tua të këndshme emri yt është një vaj i parfumuar i derdhur; prandaj të duan vajzat.

4Tërhiqmë te ti! Ne do të rendim pas teje! Mbreti më çoi në dhomat e tij. Ne do të kënaqemi dhe do të gëzohemi te ti; ne do ta kujtojmë dashurinë tënde më shumë se verën. Kanë të drejtë që të duan.

5Unë jam e zezë por e bukur, o bija të Jeruzalemit, si çadrat e Kedarit, si perdet e Salomonit.

6Mos shikoni se jam e zezë, sepse dielli më ka nxirë. Bijtë e nënes sime janë zemëruar me mua; më kanë caktuar të ruaj vreshtat, por vreshtin tim nuk e kam ruajtur.

7Thuamë, o ti që të dashuron zemra ime, ku e kullot kopenë dhe ku e lë të pushojë në mesditë. Pse vallë duhet të jem si një grua e mbuluar me vel pranë kopeve të shokëve të tu?

8Në rast se ti nuk e di, o më e bukura e grave, ndiq gjurmët e kopesë dhe kulloti kecat e tua pranë çadrave të barinjve.

9Mikesha ime, ti më ngjan si pela ime midis qerreve të Faraonit.

10Faqet e tua janë të bukura me ornamente, dhe qafa jote me gjerdane margaritaresh.

11Ne do të bëjmë për ty gjerdane të arta me tokëza prej argjendi.

12Ndërsa mbreti është ulur në tryezë, livanda ime përhap aromën e saj.

13Kënaqësia ime është një qeskë e vogël mirre; ajo do të pushojë tërë natën midis gjive të mia.

14Kënaqësia ime është për mua një tufë lulesh alkane në vreshtat e En-gedit.

15Ti je e bukur, mikja ime, ja, je e bukur! Sytë e tu janë si ato të pëllumbeshave.

16Sa i bukur je, i dashuri im, madje dhe i dashurueshëm! Për më tepër shtrati ynë është blerosh.

17Trarët e shtëpive tona janë prej kedri dhe tavanet tona prej qiparisi.