1Yüksek sesle Tanrıya yakarıyorum,
Haykırıyorum beni duysun diye.

2Sıkıntılı günümde Rabbe yönelir,
Gece hiç durmadan ellerimi açarım,
Gönlüm avunmaz bir türlü.

3Tanrıyı anımsayınca inlerim,
Düşündükçe içim daralır. "iSela

4Açık tutuyorsun göz kapaklarımı,
Sıkıntıdan konuşamıyorum.

5Geçmiş günleri,
Yıllar öncesini düşünüyorum.

6Gece ilahilerimi anacağım,
Kendi kendimle konuşacağım,
İnceden inceye soracağım:

7‹‹Rab sonsuza dek mi bizi reddedecek?
Lütfunu bir daha göstermeyecek mi?

8Sevgisi sonsuza dek mi yok oldu?
Sözü geçerli değil mi artık?

9Tanrı unuttu mu acımayı?
Sevecenliğinin yerini öfke mi aldı?›› "iSela

10Sonra kendi kendime, ‹‹İşte benim derdim bu!›› dedim,
‹‹Yüceler Yücesi gücünü göstermiyor artık.››

11RABbin işlerini anacağım,
Evet, geçmişteki harikalarını anacağım.

12Yaptıkları üzerinde derin derin düşüneceğim,
Bütün işlerinin üzerinde dikkatle duracağım.

13Ey Tanrı, yolun kutsaldır!
Hangi ilah Tanrı kadar uludur?

14Harikalar yaratan Tanrı sensin,
Halklar arasında gücünü gösterdin.

15Güçlü bileğinle kendi halkını,
Yakup ve Yusuf oğullarını kurtardın. "iSela

16Sular seni görünce, ey Tanrı,
Sular seni görünce çalkalandı,
Enginler titredi.

17Bulutlar suyunu boşalttı,
Gökler gürledi,
Her yanda okların uçuştu.

18Kasırgada gürleyişin duyuldu,
Şimşekler dünyayı aydınlattı,
Yer titreyip sarsıldı.

19Kendine denizde,
Derin sularda yollar açtın,
Ama ayak izlerin belli değildi.

20Musa ve Harun'un eliyle
Halkını bir sürü gibi güttün.