1In finem. Pro his qui immutabuntur, in tituli inscriptionem ipsi David, in doctrinam, cum succendit Mesopotamiam Syriæ, et Sobal, et convertit Joab, et percussit Idumæam in valle Salinarum duodecim millia. Deus, repulisti nos, et destruxisti nos ; iratus es, et misertus es nobis.

2Commovisti terram, et conturbasti eam ; sana contritiones ejus, quia commota est.

3Ostendisti populo tuo dura ; potasti nos vino compunctionis.

4Dedisti metuentibus te significationem, ut fugiant a facie arcus ; ut liberentur dilecti tui,

5salvum fac dextera tua, et exaudi me.

6Deus locutus est in sancto suo : lætabor, et partibor Sichimam ; et convallem tabernaculorum metibor.

7Meus est Galaad, et meus est Manasses ; et Ephraim fortitudo capitis mei. Juda rex meus ;

8Moab olla spei meæ. In Idumæam extendam calceamentum meum : mihi alienigenæ subditi sunt.

9Quis deducet me in civitatem munitam ? quis deducet me usque in Idumæam ?

10Nonne tu, Deus, qui repulisti nos ? et non egredieris, Deus, in virtutibus nostris ?

11Da nobis auxilium de tribulatione, quia vana salus hominis.

12In Deo faciemus virtutem ; et ipse ad nihilum deducet tribulantes nos.