1‹‹Şimdi, ey kulum Yakup soyu,
Seçtiğim İsrail halkı, dinle!

2Seni yaratan, rahimde sana biçim veren,
Sana yardım edecek olan RAB şöyle diyor:
‹Korkma, ey kulum Yakup soyu,
Ey seçtiğim Yeşurun! verilen bir addır.

3‹‹ ‹Susamış toprağı sulayacak,
Kurumuş toprakta dereler akıtacağım.
Çocuklarının üzerine Ruhumu dökecek,
Soyunu kutsayacağım.

4Akarsu kıyısında otlar arasında yükselen
Kavaklar gibi boy atacaklar.›

5‹‹Kimi, ‹Ben RABbe aitim› diyecek,
Kimi Yakup adını alacak,
Kimi de eline ‹RABbe ait› yazıp
İsrail adını benimseyecek.››

6RAB, İsrailin Kralı ve Kurtarıcısı,
Her Şeye Egemen RAB diyor ki,
‹‹İlk ve son benim,
Benden başka Tanrı yoktur.

7Benim gibi olan var mı? Haber versin.
Ezeli halkımı var ettiğimden beri olup bitenleri,
Bundan sonra olacakları söyleyip sıralasın,
Evet, gelecek olayları bildirsin!

8Yılmayın, korkmayın!
Size çok önceden beri söyleyip açıklamadım mı?
Tanıklarım sizsiniz.
Benden başka Tanrı var mı?
Hayır, başka Kaya yok;
Ben bir başkasını bilmiyorum.››

9Putlara biçim verenlerin hepsi boş insanlardır.
Değer verdikleri nesneler hiçbir işe yaramaz.
Putların tanıkları onlardır;
Ne bir şey görür ne de bir şey bilirler.
Bunun sonucunda utanç içinde kalacaklar. 10Kim yararsız ilaha biçim vermek,
Dökme put yapmak ister? 11Bakın, bu putlarla uğraşanların hepsi utanacak.
Onları yapanlar salt insan.
Hepsi toplanıp yargılanmaya gelsin.
Dehşete düşecek, utanacaklar birlikte.

12Demirci aletini alır,
Kömür ateşinde çalışır,
Çekiçle demire biçim verir.
Güçlü koluyla onu işler.
Acıkır, güçsüz kalır, su içmeyince tükenir. 13Marangoz iple ölçü alır,
Tahtayı tebeşirle çizer.
Raspayla tahtayı biçimlendirir,
Pergelle işaretler, insan biçimi verir.
İnsan güzelliğinde,
Evde duracak bir put yapar. 14İnsan kendisi için sedir ağaçları keser,
Palamut, meşe ağaçları alır.
Ormanda kendine bir ağaç seçer.
Bir çam diker, ama ağacı büyüten yağmurdur. 15Sonra ağaç odun olarak kullanılır.
İnsan aldığı odunla hem ısınır,
Hem tutuşturup ekmek pişirir,
Hem de bir ilah yapıp tapınır.
Yaptığı putun önünde yere kapanır. 16Odunun bir kısmını yakar,
Ateşinde et kızartıp karnını doyurur.
Isınınca bir oh çeker,
‹‹Isındım, ateşin sıcaklığını duyuyorum›› der. 17Artakalan odundan kendine bir ilah,
Oyma put yapar;
Önünde yere kapanıp ona tapınır,
‹‹Beni kurtar, çünkü ilahım sensin›› diye yakarır.

18Böyleleri anlamaz, bilmez.
Çünkü gözleri de zihinleri de öylesine kapalı ki,
Görmez, anlamazlar. 19Durup düşünmez, bilmez,
Anlamazlar ki şöyle desinler:
‹‹Odunun bir kısmını yakıp
Ateşinde ekmek pişirdim, et kızartıp yedim.
Artakalanından iğrenç bir şey mi yapayım?
Bir odun parçasının önünde yere mi kapanayım?›› 20Külle besleniyorlar.
Aldanan yürekleri onları saptırıyor.
Canlarını kurtaramaz,
‹‹Sağ elimdeki şu nesne aldatıcı değil mi?›› diyemezler.

21‹‹Ey Yakup soyu, ey İsrail,
Söylediklerimi anımsayın, çünkü kulumsunuz.
Size ben biçim verdim, kulumsunuz;
Seni unutmam, ey İsrail.

22İsyanlarınızı bulut gibi,
Günahlarınızı sis gibi sildim.
Bana dönün, çünkü sizi kurtardım.››

23Sevinçle haykırın, ey gökler,
Çünkü bunu RAB yaptı.
Haykırın, ey yerin derinlikleri.
Ey dağlar, ey orman, ormandaki her ağaç,
Sevinç çığlıklarına katılın.
Çünkü RAB Yakup soyunu kurtararak
İsrailde görkemini gösterdi.

24Sizi kurtaran,
Size rahimde biçim veren RAB diyor ki,
‹‹Her şeyi yaratan,
Gökleri yalnız başına geren,
Yeryüzünü tek başına seren,
Sahte peygamberlerin belirtilerini boşa çıkaran,
Falcılarla alay eden,
Bilgeleri geri çeviren,
Bilgilerini saçmalığa dönüştüren,
Kulunun sözlerini yerine getiren,
Ulaklarının peygamberlik sözlerini gerçekleştiren,
Yeruşalim için, ‹İçinde oturulacak›,
Yahuda kentleri için, ‹Yeniden kurulacak,
Yıkıntılarını onaracağım› diyen;
Engine, ‹Kuru! Sularını kurutacağım› diyen,
Koreş için, ‹O çobanımdır,
Her istediğimi yerine getirecek›,
Yeruşalim için, ‹Yeniden kurulacak›,
Tapınak için, ‹Temeli atılacak› diyen RAB benim.››

25

26

27

28