1Defalarca azarlandığı halde dikbaşlılık eden,
Ansızın yıkıma uğrayacak, çare yok.

2Doğru kişiler çoğalınca halk sevinir,
Kötü kişi hükümdar olunca halk inler.

3Bilgeliği seven babasını sevindirir,
Fahişelerle dostluk eden malını yitirir.

4Adaletle yöneten kral ülkesini ayakta tutar,
Ağır vergiler koyansa çökertir.

5Başkasını pohpohlayan kişi,
Ona tuzak kurar.

6Kötünün başkaldırısı kendine tuzak olur,
Doğru kişiyse ezgi söyler ve sevinir.

7Doğru kişi yoksulların hakkını verir,
Kötü kişi hak hukuk nedir bilmez.

8Alaycı kişiler kentleri bile karıştırır,
Bilgelerse öfkeyi yatıştırır.

9Bilge kişiyle davası olan ahmak
Kızar, alay eder ve rahat vermez.

10Kana susamışlar dürüst kişiden nefret eder,
Doğrularsa onun canını korur.

11Akılsız hep patlamaya hazırdır,
Bilgeyse öfkesini dizginler.

12Hükümdar yalana kulak verirse,
Bütün görevlileri de kötü olur.

13Zorbayla yoksulun ortak bir noktası var:
İkisinin de gözünü açan RABdir.

14Yoksulları adaletle yöneten kralın
Tahtı hep güvenlikte olur.

15Değnekle terbiye bilgelik kazandırır,
Kendi haline bırakılan çocuksa annesini utandırır.

16Kötüler çoğalınca başkaldırı da çoğalır,
Ama doğrular onların düşüşünü görecektir.

17Oğlunu terbiye et, o da sana huzur verecek
Ve gönlünü hoşnut edecektir.

18Tanrısal esinden yoksun olan halk
Sınır tanımaz olur.
Ne mutlu Kutsal Yasayı yerine getirene!

19Köle salt sözle terbiye edilemez,
Çünkü anlasa da kulak asmaz.

20Sözünü tartmadan konuşan birini tanıyor musun?
Akılsızın durumu bile onunkinden daha umut vericidir.

21Çocukluğundan beri kölesini şımartan,
Sonunda cezasını çeker.

22Öfkeli kişi çekişme yaratır,
Huysuz kişinin başkaldırısı eksik olmaz.

23Kibir insanı küçük düşürür,
Alçakgönüllülükse onur kazandırır.

24Hırsızla ortak olanın düşmanı kendisidir,
Mahkemede yemin etse de bildiğini söylemez.

25İnsandan korkmak tuzaktır,
Ama RABbe güvenen güvenlikte olur.

26Hükümdarın gözüne girmek isteyen çoktur,
Ama RABdir insana adalet sağlayan.

27Doğrular haksızlardan iğrenir,
Kötüler de dürüst yaşayanlardan.