Polish Biblia Gdanska (1881) 1Proszę was tedy, bracia! przez litości Boże, abyście stawiali ciała wasze ofiarą żywą, świętą, przyjemną Bogu, to jest rozumną służbę waszę. 2A nie przypodobywajcie się temu światu, ale się przemieńcie przez odnowienie umysłu waszego na to, abyście doświadczyli, która jest wola Boża dobra, przyjemna i doskonała. 3Albowiem powiadam przez łaskę, która mi jest dana, każdemu, co jest między wami, aby więcej o sobie nie rozumiał, niżeli potrzeba rozumieć; ale żeby o sobie rozumiał skromnie, tak jako komu Bóg udzielił miarę wiary. 4Albowiem jako w jednem ciele wiele członków mamy, ale wszystkie członki nie jednoż dzieło mają: 5Tak wiele nas jest jednem ciałem w Chrystusie, aleśmy z osobna jedni drugich członkami. 6Mając tedy różne dary według łaski, która nam jest dana; jeźli proroctwo, niech będzie według sznuru wiary; 7Jeźli posługowanie, niech będzie w posługowaniu; jeźli kto naucza, niech trwa w nauczaniu; 8Jeźli kto napomina, w napominaniu; kto rozdaje, w szczerości; kto przełożony jest, w pilności; kto czyni miłosierdzie, niech czyni z ochotą. 9Miłość niech będzie nieobłudna; miejcie w obrzydliwości złe; imając się dobrego. 10Miłością braterską jedni ku drugim skłonni bądźcie, uczciwością jedni drugich uprzedzając. 11W pracy nie leniwi, duchem pałający, Panu służący; 12W nadziei się weselący, w ucisku cierpliwi, w modlitwie ustawiczni; 13Potrzebom świętych udzielający, gościnności naśladujący. 14Dobrorzeczcie tym, którzy was prześladują; dobrorzeczcie, a nie przeklinajcie. 15Weselcie się z weselącymi, a płaczcie z płaczącymi. 16Bądźcie między sobą jednomyślni, wysoko o sobie nie rozumiejąc, ale się do niskich nakłaniając. 17(Bracia!) nie bądźcie mądrymi sami u siebie; żadnemu złem za złe nie oddawajcie, obmyśliwając to, co jest uczciwego przed wszystkimi ludźmi. 18Jeźli można, ile z was jest, ze wszystkimi ludźmi pokój miejcie. 19Nie mścijcie się sami, najmilsi: ale dajcie miejsce gniewowi; albowiem napisano: Mnie pomsta, a Ja oddam, mówi Pan. 20Jeźli tedy łaknie nieprzyjaciel twój, nakarm go; jeźli pragnie, napój go: bo to czyniąc, węgle rozpalone zgarniesz na głowę jego. 21Nie daj się zwyciężyć złemu, ale złe dobrem zwyciężaj. |