1Naamalı Sofar şöyle yanıtladı:

2‹‹Bunca söz yanıtsız mı kalsın?
Çok konuşan haklı mı sayılsın?

3Saçmalıkların karşısında sussun mu insanlar?
Sen alay edince kimse seni utandırmasın mı?

4Tanrıya, ‹İnancım arıdır› diyorsun,
‹Senin gözünde temizim.›

5Ama keşke Tanrı konuşsa,
Sana karşı ağzını açsa da,

6Bilgeliğin sırlarını bildirse!
Çünkü bilgelik çok yönlüdür.
Bil ki, Tanrı günahlarından bazılarını unuttu bile.

7‹‹Tanrının derin sırlarını anlayabilir misin?
Her Şeye Gücü Yetenin sınırlarına ulaşabilir misin?

8Onlar gökler kadar yüksektir, ne yapabilirsin?
Ölüler diyarından derindir, nasıl anlayabilirsin?

9Ölçüleri yeryüzünden uzun,
Denizden geniştir.

10‹‹Gelip seni hapsetse, mahkemeye çağırsa,
Kim Ona engel olabilir?

11Çünkü O yalancıları tanır,
Kötülüğü görür de dikkate almaz mı?

12Ne zaman yaban eşeği insan doğurursa,
Aptal da o zaman sağduyulu olur.

13‹‹Ona yüreğini adar,
Ellerini açarsan,

14İşlediğin günahı kendinden uzaklaştırır,
Çadırında haksızlığa yer vermezsen,

15Utanmadan başını kaldırır,
Sağlam ve korkusuz olabilirsin.

16Sıkıntılarını unutur,
Akıp gitmiş sular gibi anarsın onları.

17Yaşamın öğlen güneşinden daha parlak olur,
Karanlık sabaha döner.

18Güven duyarsın, çünkü umudun olur,
Çevrene bakıp güvenlik içinde yatarsın.

19Uzanırsın, korkutan olmaz,
Birçokları senden lütuf diler.

20Ama kötülerin gözlerinin feri sönecek,
Kaçacak yer bulamayacaklar,
Tek umutları son soluklarını vermek olacak.››