1‹‹Yaşamımdan usandım,
Özgürce yakınacak,
İçimdeki acıyla konuşacağım.

2Tanrıya: Beni suçlama diyeceğim,
Ama söyle, niçin benimle çekişiyorsun.

3Hoşuna mı gidiyor gaddarlık etmek,
Kendi ellerinin emeğini reddedip
Kötülerin tasarılarını onaylamak?

4Sende insan gözü mü var?
İnsanın gördüğü gibi mi görüyorsun?

5Günlerin ölümlü birinin günleri gibi,
Yılların insanın yılları gibi mi ki,

6Suçumu arıyor,
Günahımı araştırıyorsun?

7Kötü olmadığımı,
Senin elinden beni kimsenin kurtaramayacağını biliyorsun.

8‹‹Senin ellerin bana biçim verdi, beni yarattı,
Şimdi dönüp beni yok mu edeceksin?

9Lütfen anımsa, balçık gibi bana sen biçim verdin,
Beni yine toprağa mı döndüreceksin?

10Beni süt gibi dökmedin mi,
Peynir gibi katılaştırmadın mı?

11Bana et ve deri giydirdin,
Beni kemiklerle, sinirlerle ördün.

12Bana yaşam verdin, sevgi gösterdin,
İlgin ruhumu korudu.

13‹‹Ama bunları yüreğinde gizledin,
Biliyorum aklındakini:

14Günah işleseydim, beni gözlerdin,
Suçumu cezasız bırakmazdın.

15Suçluysam, vay başıma!
Suçsuzken bile başımı kaldıramıyorum,
Çünkü utanç doluyum, çaresizim.

16Başımı kaldırsam, aslan gibi beni avlar,
Şaşılası gücünü yine gösterirsin üstümde.

17Bana karşı yeni tanıklar çıkarır,
Öfkeni artırırsın.
Orduların dalga dalga üzerime geliyor.

18‹‹Niçin doğmama izin verdin?
Keşke ölseydim, hiçbir göz beni görmeden!

19Hiç var olmamış olurdum,
Rahimden mezara taşınırdım.

20Birkaç günlük ömrüm kalmadı mı?
Beni rahat bırak da biraz yüzüm gülsün;

21Dönüşü olmayan yere gitmeden önce,
Karanlık ve ölüm gölgesi diyarına,

22Zifiri karanlık diyarına,
Ölüm gölgesi, kargaşa diyarına,
Aydınlığın karanlığı andırdığı yere.››