1Kurtar beni, ya RAB, sadık kulun kalmadı,
Güvenilir insanlar yok oldu.

2Herkes birbirine yalan söylüyor,
Dalkavukluk, ikiyüzlülük ediyor.

3Sustursun RAB dalkavukların ağzını,
Büyüklenen dilleri.

4Onlar ki, ‹‹Dilimizle kazanırız,
Dudaklarımız emrimizde,
Kim bize efendilik edebilir?›› derler.

5‹‹Şimdi kalkacağım›› diyor RAB,
‹‹Çünkü mazlumlar eziliyor,
Yoksullar inliyor,
Özledikleri kurtuluşu vereceğim onlara.››

6RABbin sözleri pak sözlerdir;
Toprak ocakta eritilmiş,
Yedi kez arıtılmış gümüşe benzer.

7Sen onları koru, ya RAB,
Bu kötü kuşaktan hep uzak tut!

8İnsanlar arasında alçaklık rağbet görünce,
Kötüler her yanda dolaşır oldu.