2Want wat is het deel Gods van boven, of de erve des Almachtigen uit de hoogten?

3Is niet het verderf voor den verkeerde, ja, wat vreemds voor de werkers der ongerechtigheid?

4Ziet Hij niet mijn wegen, en telt Hij niet al mijn treden?

5Zo ik met ijdelheid omgegaan heb, en mijn voet gesneld heeft tot bedriegerij;

6Hij wege mij op, in een rechte weegschaal, en God zal mijn oprechtigheid weten.

7Zo mijn gang uit den weg geweken is, en mijn hart mijn ogen nagevolgd is, en aan mijn handen iets aankleeft;

8Zo moet ik zaaien, maar een ander eten, en mijn spruiten moeten uitgeworteld worden!

9Zo mijn hart verlokt is geweest tot een vrouw, of ik aan mijns naasten deur geloerd heb;

10Zo moet mijn huisvrouw met een ander malen, en anderen zich over haar krommen!

11Want dat is een schandelijke daad, en het is een misdaad bij de rechters.

12Want dat is een vuur, hetwelk tot de verderving toe verteert, en al mijn inkomen uitgeworteld zou hebben.

13Zo ik versmaad heb het recht mijns knechts, of mijner dienstmaagd, als zij geschil hadden met mij;

14(Want wat zou ik doen, als God opstond? En als Hij bezoeking deed, wat zou ik Hem antwoorden?

15Heeft Hij niet, Die mij in den buik maakte, hem ook gemaakt en Een ons in de baarmoeder bereid?)

16Zo ik den armen hun begeerte onthouden heb, of de ogen der weduwe laten versmachten;

17En mijn bete alleen gegeten heb, zodat de wees daarvan niet gegeten heeft;

18(Want van mijn jonkheid af is hij bij mij opgetogen, als bij een vader, en van mijner moeders buik af heb ik haar geleid;)

19Zo ik iemand heb zien omkomen, omdat hij zonder kleding was, en dat de nooddruftige geen deksel had;

20Zo zijn lenden mij niet gezegend hebben, toen hij van de vellen mijner lammeren verwarmd werd;

21Zo ik mijn hand tegen den wees bewogen heb, omdat ik in de poort mijn hulp zag;

22Mijn schouder valle van het schouderbeen, en mijn arm breke van zijn pijp af!

23Want het verderf Gods was bij mij een schrik, en ik vermocht niet vanwege Zijn hoogheid.

24Zo ik het goud tot mijn hoop gezet heb, of tot het fijn goud gezegd heb: Gij zijt mijn vertrouwen;

25Zo ik blijde ben geweest, omdat mijn vermogen groot was, en omdat mijn hand geweldig veel verkregen had;

26Zo ik het licht aangezien heb, wanneer het scheen, of de maan heerlijk voortgaande;

27En mijn hart verlokt is geweest in het verborgen, dat mijn hand mijn mond gekust heeft;

28Dat ware ook een misdaad bij den rechter; want ik zou den God van boven verzaakt hebben.

29Zo ik verblijd ben geweest in de verdrukking mijns haters, en mij opgewekt heb, als het kwaad hem vond;

30(Ook heb ik mijn gehemelte niet toegelaten te zondigen, mits door een vloek zijn ziel te begeren).

31Zo de lieden mijner tent niet hebben gezegd: Och, of wij van zijn vlees hadden, wij zouden niet verzadigd worden;

32De vreemdeling overnachtte niet op de straat; mijn deuren opende ik naar den weg;

33Zo ik, gelijk Adam, mijn overtredingen bedekt heb, door eigenliefde mijn misdaad verbergende!

34Zeker, ik kon wel een grote menigte geweldiglijk onderdrukt hebben; maar de verachtste der huisgezinnen zou mij afgeschrikt hebben; zodat ik gewezen zou hebben, en ter deure niet uitgegaan zijn.

35Och, of ik een hadde, die mij hoorde! Zie, mijn oogmerk is, dat de Almachtige mij antwoorde, en dat mijn tegenpartij een boek schrijve.

36Zou ik het niet op mijn schouder dragen? Ik zou het op mij binden als een kroon.

37Het getal mijner treden zou ik hem aanwijzen; als een vorst zou ik tot hem naderen.

38Zo mijn land tegen mij roept, en zijn voren te zamen wenen;

39Zo ik zijn vermogen gegeten heb zonder geld, en de ziel zijner akkerlieden heb doen hijgen;

40Dat voor tarwe distelen voortkomen, en voor gerst stinkkruid! De woorden van Job hebben een einde.