1RABbin gazap değneği altında acı çeken adam benim.

2Beni güttü,
Işıkta değil karanlıkta yürüttü.

3Evet, dönüp dönüp bütün gün bana elini kaldırıyor.

4Etimi, derimi yıprattı, kemiklerimi kırdı.

5Beni kuşattı,
Acı ve zahmetle sardı çevremi.

6Çoktan ölmüş ölüler gibi
Beni karanlıkta yaşattı.

7Çevreme duvar çekti, dışarı çıkamıyorum,
Zincirimi ağırlaştırdı.

8Feryat edip yardım isteyince de
Duama set çekiyor.

9Yontma taşlarla yollarımı kesti,
Dolaştırdı yollarımı.

10Benim için O pusuya yatmış bir ayı,
Gizlenmiş bir aslandır.

11Yollarımı saptırdı, paraladı,
Mahvetti beni.

12Yayını gerdi, okunu savurmak için
Beni nişangah olarak dikti.

13Oklarını böbreklerime sapladı.

14Halkımın önünde gülünç düştüm,
Gün boyu alay konusu oldum türkülerine.

15Beni acıya doyurdu,
Bana doyasıya pelinsuyu içirdi.

16Dişlerimi çakıl taşlarıyla kırdı,
Kül içinde diz çöktürdü bana.

17Esenlik yüzü görmedi canım,
Mutluluğu unuttum.

18Bu yüzden diyorum ki,
‹‹Dermanım tükendi,
RABden umudum kesildi.››

19Acımı, başıboşluğumu,
Pelinotuyla ödü anımsa!

20Hâlâ onları düşünmekte
Ve sıkılmaktayım.

21Ama şunu anımsadıkça umutlanıyorum:

22RABbin sevgisi hiç tükenmez,
Merhameti asla son bulmaz; sayesinde yok olmadık.››

23Her sabah tazelenir onlar,
Sadakatin büyüktür.

24‹‹Benim payıma düşen RABdir›› diyor canım,
‹‹Bu yüzden Ona umut bağlıyorum.››

25RAB kendisini bekleyenler,
Onu arayan canlar için iyidir.

26RABbin kurtarışını sessizce beklemek iyidir.

27İnsan için boyunduruğu gençken taşımak iyidir.

28RAB insana boyunduruk takınca,
İnsan tek başına oturup susmalı;

29Umudunu kesmeden yere kapanmalı,

30Kendisine vurana yanağını dönüp
Utanca doymalı;

31Çünkü Rab kimseyi sonsuza dek geri çevirmez.

32Dert verse de,
Büyük sevgisinden ötürü yine merhamet eder;

33Çünkü isteyerek acı çektirmez,
İnsanları üzmez.

34Ülkedeki bütün tutsakları ayak altında ezmeyi,

35Yüceler Yücesinin huzurunda insan hakkını saptırmayı,

36Davasında insana haksızlık etmeyi
Rab doğru görmez.

37Rab buyurmadıkça kim bir şey söyler de yerine gelir?

38İyilikler gibi felaketler de Yüceler Yücesinin ağzından çıkmıyor mu?

39İnsan, yaşayan insan
Niçin günahlarının cezasından yakınır?

40Davranışlarımızı sınayıp gözden geçirelim,
Yine RABbe dönelim.

41Ellerimizin yanısıra yüreklerimizi de göklerdeki Tanrıya açalım:

42‹‹Biz karşı çıkıp başkaldırdık,
Sen bağışlamadın.

43Öfkeyle örtünüp bizi kovaladın,
Acımadan öldürdün.

44Dualar sana erişmesin diye
Bulutları örtündün.

45Uluslar arasında bizi pisliğe, süprüntüye çevirdin.

46Düşmanlarımızın hepsi bizimle alay etti.

47Dehşet ve çukur, kırgın ve yıkım çıktı önümüze.››

48Kırılan halkım yüzünden
Gözlerimden sel gibi yaşlar akıyor.

49Durup dinmeden yaş boşanıyor gözümden,

50RAB göklerden bakıp görünceye dek.

51Kentimdeki kızların halini gördükçe
Yüreğim sızlıyor.

52Boş yere bana düşman olanlar bir kuş gibi avladılar beni.

53Beni sarnıca atıp öldürmek istediler,
Üzerime taş attılar.

54Sular başımdan aştı, ‹‹Tükendim›› dedim.

55Sarnıcın dibinden seni adınla çağırdım, ya RAB;

56Sesimi, ‹‹Ahıma, çağrıma kulağını kapama!›› dediğimi duydun.

57Seni çağırınca yaklaşıp, ‹‹Korkma!›› dedin.

58Davamı sen savundun, ya Rab,
Canımı kurtardın.

59Bana yapılan haksızlığı gördün, ya RAB,
Davamı sen gör.

60Benden nasıl öç aldıklarını,
Bana nasıl dolap çevirdiklerini gördün.

61Aşağılamalarını, ya RAB,
Çevirdikleri bütün dolapları,
Bana saldıranların dediklerini,
Gün boyu söylendiklerini duydun.

62

63Oturup kalkışlarına bak,
Alay konusu oldum türkülerine.

64Yaptıklarının karşılığını ver, ya RAB.

65İnat etmelerini sağla,
Lanetin üzerlerinden eksilmesin.

66Göklerinin altından öfkeyle kovala, yok et onları, ya RAB.